Trekvogel Gerritse geluksvogel bij ‘De Leeuwen van Khorassan’

Delen

Tweeten

Delen

Delen

Email

Reacties

Een week Ovays Azizi, Khaiss Wahab en Faissal Hamidi onder handen nemen, de doelmannen van de nationale selectie van Afghanistan, voelt voor Velpenaar Fred Gerritse eind 2018 in Belek aan als ultieme Work-aut. Hij maakt haast net zo’n crazy carrièremove als Ruud Hesp die in 1997 van Roda JC naar Barcelona gaat. Normaliter traint ex-NEC-goalie Fred Gerritse in Nijmegen de selectiekeepers- en keepsters van Derdeklasser Trekvogels. Door een doorslaggevende duwtje van vriendin Claudia Ambaum, pakt ‘De Trekvogel’ z’n derde kans op een grensverleggende trektocht. Driemaal is scheepsrecht laat genetisch gegenereerd globetrottersbloed sneller stromen.

Derde kans
Een oud PIW-collega van de Nijmeegse Pompekliniek trakteert Fred Gerritse in 2018, rond Sinterklaas, met de snelheid van een Afghaanse windhond, middels een sms’je op uitzicht op een mooie keepersklus. Die kans op een buitenkans verrast de baas van labradoodle ‘Charlie’ compleet: “Hij vroeg of ik beschikbaar was als keeperstrainer. Ik dacht aan een club voor volgend seizoen, omdat bij Trekvogels, waar ik nu keeperstrainer ben, mijn contract nog niet verlengd was. Maar het ging om het nationale team van Afghanistan dat voor een trainingskamp van 22 tot en met 29 december op zoek was naar een keeperstrainer.” Terwijl er bij de gewezen keeper van de Nijmegen Eendracht Combinatie, waarvoor Topklasse- en Derdedivisiekeepers trainen bij JVC Cuijk tot dan toe het hoogst haalbare is, een Bananasplit-gevoel opborrelt, volgt er begin december een telefoontje van de Afghaanse bondscoach Anoush Dastgir. In Nijmegen, in plaats van Kabul, want Anoush Dastgir is in de Keizer Karelstad trainer van Sportclub NEC, vindt er een goed gesprek plaats met de bondscoach. In de SportCube, de nieuwe hal van turnvereniging De Hazenkamp, waar Freds jongste dochter Nina turnt, klikt het tussen de zesvoudig Afghaans international en de geboren Nijmegenaar. Toch moet Freds vriendin Claudia Aubaum haar verbouwereerde vriend een zet geven om zijn derde kans op een buitenlands avontuur te grijpen. Claudia is ervaren in het geven van zetjes. Zij doet dit dagelijks binnen hun gezamenlijke bedrijf Loods360 bij volwassenen en kinderen met autisme. “Mijn partner stimuleert mij altijd om uitdagingen aan te gaan. Vijftien jaar geleden kon ik keepers gaan trainen op een College in Amerika. In 2016 kon ik naar India. Waar in Mumbai bij de Reliance Foundation Piet Hubers en Mark Vaessen een voetbalschool runnen voor kansarme kinderen. Ze vroegen mij voor de keepers. Claudia was enthousiaster over die twee kansen op een keepersavontuur dan ik, want ik heb die aanbiedingen afgeslagen. De vraag van Anoush Dastgir om de Afghaanse keepers te gaan trainen was de mooiste kans op een grensverleggend belevenis. Nadat ik die uitdaging goed tot me had laten doordringen, ik voelde me vereerd dat ze mij gevraagd hadden, heb ik volmondig ja gezegd.”

Grensverleggend
Eindelijk treedt de Ajax- en Liverpool-supporter in de voetsporen van z’n vader. Geërfd globetrottersbloed krijgt voor het eerst ruim baan. Pa Harrie ziet op jonge leeftijd met de Holland Amerika Lijn, en later bij de marine, veel van de wereld. Trouwste toeschouwer van keepende Fred bij SV Spakenburg E1, D1 en NEC C1, B1 en A1 is daardoor altijd moeder Nel. Misschien dat Fred nu pas, omdat z’n dochters Britt (17) en Nina (15) inmiddels wel even zonder hun vader kunnen, durft te gaan voor de Afghaanse aanbieding. Intussen geeft hij zijn cliënten bij Work-aut een uitstekend voorbeeld van uit je comfortzone durven te stappen. Gerritse heeft na jarenlange ervaring met jeugd en volwassenen als sociotherapeut en groepsleider in de Forensische Psychiatrie, Work-aut binnen Loods360 opgezet. Met de gedachte om mensen met autisme vanuit een veilige omgeving zodanig te prikkelen dat ze al sportend in het dagelijks leven fysiek en mentaal weerbaarder worden. Steile wand klimmen als voorbeeld van ‘Grensverleggend Sporten’, is net als kickboksen bij ‘Weerbaarder door Boksen’, één van de belangrijke trainingen die Work-aut autistische mensen te bieden heeft. De drie beste doelverdedigers van Afghanistan trainen is voor de Work-aut-oprichter zelf wellicht ook een vorm van grensverleggend sporten.

Emmenthaler spijkerbroeken
Keepen is sinds jaar en dag een keigoede uitlaatklep voor de goedgebekte Fred. Ondanks dat zijn wieg in 1966 in Nijmegen staat, knuffelt hij in Spakenburg, het gezin Gerritse verhuist vanwege het werk van vader Harrie als de dreumes zes is, op het schoolplein van openbare basisschool ’t Kruisrak keiharde stoeptegels om z’n eerste ballen te pakken. Zo wordt hij onbewust gelegenheidsontwerper van emmenthaler spijkerbroeken. Begin jaren zeventig zijn broeksgaten echter niet modern, zodat hij zich dagelijks moet verantwoorden bij ma Nel. Toch duikt de stoïcijnse stenenduiker bij Spakenburg E1 niet vanaf acquit op onder de lat: “Ik ben in de E1 als veldspeler begonnen. Onze vaste keeper raakte tegen de Amersfoorters van VVZA geblesseerd. Toen heb ik hem vervangen en ben ik nooit meer uit het doel verdwenen.”

Twee interlands
Terug naar Nijmegen leidt tot een trektocht langs veel velden. De jeugdopleiding bij profclub NEC, voor zover die er dan is, mondt vanaf de C-junioren uit in een plek in de selectie van 1982 tot 1984 bij de Nijmeegse BVO. Onana-achtige lef en reflexen zijn geen garantie voor een doorbraak: “Gebrek aan lengte was mijn struikelblok. Ik ben 1 meter 80 en flankballen waren niet mijn specialiteit. Het was een mooie tijd bij NEC met de Europa Cup wedstrijden tegen Brann Bergen en Barcelona. Achter Wim van Cuijk, Ben Klein Goldewijk en Maurice Gubbels was ik de vierde doelman. Ik kwam tekort om door te breken. Maar ik heb bij NEC veel geleerd. Daar heb ik nu nog plezier van.” In die periode keept de fan van de reflexen van Peter en Kasper Schmeichel toch twee interlands. “In 1984 speelde ik als achttienjarig dienstplichtig broekie met het Militair Elftal tegen de Royal Air Force en de Duitse Wehrmacht. Prachtige potjes. Tegen de Wehrmacht speelden we natuurlijk extra goed, dankzij Willem van der Ark en John Bosman. Als Nijmeegse nomade volgen als senior de eerste elftallen van de NEC-amateurs (1984-1985), WVW Weurt (1985-1987), Nijmeegse Boys (1987-1988), Trekvogels (1989-1992), Blauw Wit (1993-1996), Veenendaal (1996-1997) en wederom Trekvogels (1997-1998). Gerritse geniet van zijn uitlaatklep, maar er schuilt ook reeds vroeg een trainer in hem. Zijn zelfkritische leergierigheid op het gebied van uitgangshouding, positie kiezen, voetenwerk en basistechniek zoekt een uitweg om anderen beter te maken.

Stapsgewijs
Hij begint in 1993 met cursus TC3 en wordt tegelijk teamtrainer. Als coach van DVE C1, Blauw Wit B1, A1 en Milsbeek A1 steekt de Cruijff-bewonderaar evenveel energie in de jeugd als Toon Willemse, de vroegere prof van NEC is in Gerritse’s keeperstijd bij Blauw Wit zijn trainer, na de trainingen pompt in het verbeteren van Freds traptechniek. Willemse’s combinatie van een duidelijke instructie met een krachtig voorbeeld beklijft in het hoofd van de marinierszoon. Zoals ballen aan de nieuwste generatie keepershandschoenen blijven hangen. Als trainer van Zaterdag Vierdeklasser PGEM (1998-2000) en het tweede team van Achilles’29 (2001-2003), waarmee de branievolle Cillissen-volger promoveert naar de Reserve Hoofdklasse, inspireert hij op dezelfde manier zijn spelers. Na Achilles is de tijd rijp om z’n diepste passie te professionaliseren. De keeperstrainer in hem komt bovendrijven. Gerritse kennende gaat hij theorie en praktijk meteen samendoen. Clinics geven met Frans Hoek in Nederland en Griekenland, het diploma keepercoach II halen, het trainen van de keepers van Juliana’31 (2004-2006), Eldenia (2007-2016), RVV Rhelico Rumpt (2015-2018) en JVC Cuijk (2011-2013 en 2016-2018) brengen het voormalige NEC-talent waar hij nu is. “Ik heb stapsgewijs m’n kennis en ervaring uitgebreid. Heb veel geleerd van het talent herkennen bij jonge keepers en werken met de jeugd. Mijn tijd bij Rhelico, waar Eric Pieters is begonnen, is daar een mooi voorbeeld van. Ik heb daar echt super met de jeugd gewerkt. B-junior Rik van de Hurk heb ik in Rumpt begeleidt naar een kans bij Feyenoord. Rik heeft in Rotterdam met Feyenoord B1 en A1 een half jaar meegetraind. Met goede ervaringen op zak ben ik als keeperstrainer doorgegroeid naar eerst het Topklasse- en later Derde Divisie-niveau bij JVC. Bart Tinus, Yorrit Kanters, Arjan Artds, Joris van Gerwen en Sjors Witt zijn als goede seniorkeepers van een ander kaliber. Die moet je op niveau houden met zinnige oefenstof. Dat zijn jongens die al bij een jeugdopleiding van een BVO hebben gespeeld. Voor mezelf en hen de lat steeds hoger leggen en ook het mentale aspect aanpakken is iets wat mij bij zowel de jeugd als de senioren goed ligt. Daar haal ik net als met mijn cliënten bij Work-aut veel voldoening uit.”

Totaal andere cultuur
De ontpopping van Trekvogel tot Geluksvogel komt vanwege z’n trainersbagage derhalve niet gans uit de lucht vallen wanneer Afghanistan zich meldt. Met Jordie Braam, de ex-prof van FC Oss die door de Afghanistan Football Federation (AAF) is ingehuurd als fysiotherapeut, pakt Gerritse op 22 december 2018, met nog altijd een vleugje Bananasplit-emotie, het vliegtuig naar Turkije. “Ja het voelde toch nog enigszins onwerkelijk. De week in Belek was gelukkig een bevestiging van het goede gesprek met Anoush Dastgir. Afghanistan staat dan wel honderd zevenenveertigste op de FIFA wereldranglijst, maar alles was perfect geregeld. De bondscoach heeft kennis van zaken en bereid, net als ik, z’n trainingen goed voor. We trainden twee keer per dag. Alles werd met camera’s opgenomen. Twee keer speelden we tegen Turkmenistan. Na een 2-1 verlies werd het de tweede keer een 2-2 gelijk spel. Van Kastamonuspor, een Turkse club die uitkomt op het derde niveau daar, wonnen we ook met 2-1. Als je met de doelmannen van JVC gewerkt hebt, is het niet zo’n grote overgang naar de keepers van Afghanistan. Ovays Azizi, de zesentwintigjarige eerste keus van Afghanistan, die in Denemarken bij Boldklubben 1908 Amager op het derde niveau speelt, zou in Nederland bij een middenmoter in de Keuken Kampioen Divisie meekunnen. Khaiss Wahab (18 KK) en Faissal Hamidi (21 KK) zijn op een lager niveau talentvol.” Het werken met keepers uit een totaal andere cultuur is de ex-Trekvogel-keeper goed bevallen: “Wij leven in een ja-maar-cultuur. Dat speelt bij Afghanen niet. Zij zijn enorme gedisciplineerd. Gaan met alles ijverig aan de slag. Je moet natuurlijk wel zinnige dingen doen. Praatje, plaatje, voordoen, laten zien dat jouw werkwijze werkt, zorgde voor een vlotte samenwerking. Met Engels als voertaal, hoewel keepers onder elkaar altijd een garantie is voor wederzijds begrip. Omdat ik de oudste was, de enige met grijze haren, werd ik sowieso bijzonder respectvol benaderd. Dat is trouwens normaal in islamitische landen. Daar wordt de oudste speler ook automatisch aanvoerder.”

25 maart
Zoals de Afghaanse driekleur er nu voor staat, de Afghaanse trainersstaf is aan de hand van het Belekse trainingskamp bijzonder tevreden over hun Hollandse goalkeepercoach, vliegt Fred Gerritse eind maart naar de stad Koeweit. Om ruim vierduizend kilometer verwijderd van Velp, de drie ‘Keepende Leeuwen van Khorassan’ voor te bereiden op de vriendschappelijke interland Koeweit-Afghanistan. Op 25 maart aanstaande hoopt ‘De Keeperstrainer van De Kwakkenberg’ aan de Perzische Golf in de dug-out te zitten naast bondscoach Anoush Dastgir. Inmiddels is Freds contract bij VV Trekvogels verlengd. Dat is evenals zijn onvoorziene rol bij Afghanistan een mooie opsteker. Hij heeft het erg naar z’n zin in Nijmegen-Oost. De samenwerking met hoofdtrainer Dinand van Haaren loopt gesmeerd. En de keeperscoach, voor wie de cirkel door zijn terugkeer bij Trekvogels rond is, wil op Sportpark De Kwakkenberg nog wel een paar jaar met de keepers van de heren- en damesselectie op het veld staan. Daarna is het zijn streven deel uit te gaan maken van de technische commissie van een club. “Er zitten bij voetbalclubs zelden doelverdedigers in de technische commissie. Aan alles wordt gedacht, maar als TC’er worden oud doelverdedigers doorgaans overgeslagen. Ik vind dat daar verandering in moet komen. Dat is niet alleen handig voor een goed keepersklimaat, maar clubs in het algemeen kunnen er ook hun voordeel mee doen.”