Jacob de Vries gaat z’n vierde seizoen in als onbetwiste nummer één van ZMVV Zeerobben. De gelouterde goalie is sinds z’n eerste wedstrijden in 1985 bij SC Franeker F2 een onverstoorbaar ijskonijn. Anno 2018 kan ‘De Oosterparkse Van der Sar’ nog altijd moeiteloos meekomen in de Eerste Klasse. Na twaalf jaar SC Heerenveen, zes jaar jeugd en zes jaar senioren, bij Gert Jan Verbeek en Foppe de Haan, succes bij Flevo Boys en Harkemase Boys, met Martijn Barto en Oebele Schokker laat de negenendertigjarige Oosthemmer zich nog niet foppen door te stoppen. De vroegere concurrent van Boy Waterman heeft na de klerenhaak in 2005 geen noemenswaardige blessures meer gehad. Zoals bij dochter Welmoed zes tanden tegelijk doorkomen, zet ‘De Rust Zelve’ zo onopvallend mogelijk de tanden in het slot van zijn keepersloopbaan. De Tim Howard Cup is meer dan een fopspeen richting z’n veertigste verjaardag. Die ‘De Ware Jacob’ hoopt te vieren zowel rondom de kinderbox thuis als in ‘the box’ van de Zeerobben.
Brutaliteit
Om niet uit te groeien tot eeuwige belofte verlaat Jacob de Vries halverwege 2004 SC Heerenveen. “Ik mocht blijven, maar wisselde telkens van tweede naar derde keeper achter Hans Vonk en Boy Waterman. Ik zat in 1998 op de bank toen Heerenveen voor het eerst Europees Voetbal haalde. Sinouh en Kuperus waren geblesseerd. Toch voelde ik dat er niet meer in zat, want De Haan en Verbeek waren weg van Waterman.” De keeper die in de D-tjes van IJVC (IJlst) definitief in het doel belandt, vervolgens via het Friese jeugdplan vlot opvalt bij ‘t Fean, laat na een dozijn seizoenen bij De Superfriezen zien dat zijn kwaliteiten buiten kijf staan. Flevo Boys promoveert in 2005 meteen naar de Hoofdklasse met de nieuwkomer. “Ik heb nooit één duel in het eerste van Heerenveen gespeeld. Dat blijft jammer. Je moet het ook afdwingen. Daar was ik niet zo goed in. Ik miste brutaliteit.” Dus is het handig dat Henk de Jong hem tien jaar terug brutaal naar Harkemase Boys haalt. De huidige coach van De Graafschap is IJsselmeervogels een slag voor: “Wy sykje noch ’n goeie keeper en dat bisto!” Als Harekiet is de geboren Bergumer wederom gelijk een goudhaantje. In zijn eerste jaar op sportpark De Bosk, 2008-2009, grijpen ‘De Boys’ de titel in de Hoofdklasse C. De vroegere liefhebber van Menzo-outfits wordt uitgeroepen tot speler van het seizoen. Terwijl Jacob verwacht dat die eer Martijn Barto en Oebele Schokker te beurt zal vallen.
Klerenhaak
De 1 meter 90 lange relatiebeheerder van het Sneekse accountantskantoor Bentacera weegt nu stukken minder dan in z’n Heerenveentijd. Toch is hij fit. De basis voor die fitheid komt voort uit vroegere trainingen op Sportpark Skoatterwâld. Dankzij Henk Heising. De voormalige conditie- en krachttrainer van de Pompeblêdclub. “Henk was z’n tijd vooruit met zelfbedachte oefeningen, zoals springen door fietsbanden en over allerlei hekjes. Explosiviteit, kracht en voetenwerk werden verbeterd. Ideaal voor een keeper. Daar heb ik nu nog profijt van. Soms tennis ik bij LTC in IJlst tegen competitiespelers. Door mijn bewegelijkheid en balgevoel win ik regelmatig. Samen met Gert Jan Verbeek stimuleerde Heising dat we het krachthonk ingingen. Ik woog 83 kilo bij Heerenveen. Nu ik 76 kilo ben zie ik er vanwege mijn lengte afgetraind uit, maar ik mis wel zeven kilo spiermassa.” Fysieke vitaliteit vult De Vries sinds jaar en dag aan met de mentaliteit van een ijskonijn. “Ik straal altijd rust uit. Vanaf de F-jes bij Franeker is dat opgevallen. Dat wil niet zeggen dat ik niet fanatiek ben. In het doel stuur ik luid m’n verdediging aan. Toeschouwers zeggen vaak: ‘Hé is dat Jacob?’.” In achtentwintig jaar keepen, loopt de ex-trainingsgenoot van Ruud van Nistelrooy door deze lichamelijke- en geestelijke balans slechts tegen één echte blessure aan. Vlak voor rust op zaterdag 19 november 2005. Als keeper van Flevo Boys op bezoek bij Be Quick’28 gaat het mis. “Buiten de 16 schoot ik ruim op tijd een bal weg. Terwijl het lijf niet meer op spanning stond, kreeg ik een beuk. Met stekende schouderpijn heb ik doorgespeeld. Ik pakte nog een hoge bal en hield de nul. In de kleedkamer bleek m’n sleutelbeen recht omhoog te staan. Het Zwolse ziekenhuis meette een mitella aan. Maar dinsdags volgde in Sneek, na drie slapeloze nachten, een operatie. Toen het verband eraf mocht, zag ik een haak uit mijn schouder steken. Die moest de druk verdelen. Je kon er een jas aan ophangen. Bij een controle trok de arts die klerenhaak er zonder verdoving uit. Het is gelukkig goed gekomen.“ De ultieme test vindt plaats op 22 april 2006. Tijdens Jacobs come back. Uitgerekend tegen Be Quick’28. De Flevo Boys-goalie pakt een corner, terwijl een aanvaller vol op hem doorloopt. De linker schouder, met een litteken van acht centimeter, geeft geen krimp tot op de dag van vandaag. Bij Harkemase Boys wint de voetenwerkfanaat van 2008 tot 2014 de concurrentiestrijd van Sven Veldhuizen, George Dimov, Theo Timmermans, Ernst Pieter Bantema en Maikel Kampjes. Als een turbulente tegengoal in september 2009 een hit op YouTube wordt, raakt de kaatsliefhebber niet van slag. Feyenoord bezoekt in de tweede ronde van de KNVB beker Harkemase Boys. Ron Vlaar mikt vanaf eigen helft, uiterst vervelend voor De Vries, verbluffend raak.
Tim Howard Cup
Inmiddels voelt de ‘Klerenhaak Kanjer’ zich na drie seizoenen Oostersportpark helemaal thuis bij ZMVV Zeerobben. Met wonderwel weer een titel op zak. Vorig jaar in de Tweede Klasse I. “Harkemase Boys was een topperiode met fanatiek publiek. Maar in mijn laatste seizoen daar heb ik voor de winterstop niet alles gespeeld en dat deed mij besluiten deze fantastische club te verlaten. Bij Zeerobben heb ik het net zo naar m’n zin. Vanwege de trouwe aanhang, een leuk team en een geweldige derde helft. Daar is de sfeer ook grandioos. Dinsdags na de training thee met koekjes van Nel Kingma, zij gaf mij als eerste een Zeerobbengevoel, is en blijft bijzonder. Dat ik op de voorkant van de presentatiegids 2016-2017 stond, samen met de tot beste speler van 2015-2016 uitgeroepen Allard Sym Sprenger, was ook speciaal voor mij als niet Harlinger.” Dat Zeerobben voor Jacob een voetbalfamilie is, heeft ook te maken met Anthoon Elsinga. “Hij was mijn keeperstrainer bij Harkemase Boys en nu ook hier. Anthoon zorgt voor keepersplezier, houdt mij scherp en fit. Hij verzint altijd wat anders om de schwung erin te houden. Begin juni hebben we tijdens de training, een keepersoorlog gehouden. Elkaar het doel uit gooien en schieten. Anthoon had een trofee in elkaar geknutseld. Omdat Leon Odinga net terug was uit het buitenland, bijna onherkenbaar donkerbruin met een immense baard, kreeg die trofee de naam ‘Tim Howard Cup’. Ik werd de trotse eerste winnaar. Volgens afspraak moet ik zelf de inscriptie regelen.”
De Ware Jacob
Op alle fronten is de Tim Howard Cup-winnaar ‘De Ware Jacob’: voor eega Elbrich, dochter Welmoed, werkgever Bentacera en ZMVV Zeerobben. Volgend jaar augustus wordt de Oosthemse anti-showkeeper, die vanzelfsprekend veel van zichzelf herkent in Edwin van der Sar, veertig. Bijzonder voor een doelman in de Eerste Klasse. Hoewel de trotse vader een tien maanden oude koter, die z’n VI-abonnement ooit de deur uit deed om z’n Accountants diploma te halen, er natuurlijk weer niet wakker van ligt. “Ik denk daar niet aan. Ik bekijk het van wedstrijd tot wedstrijd. Zo lang ik plezier heb en fit blijf, ga ik door. Zeerobben is mijn laatste club, waar ik het nog even uit hoop te houden.” De gelegenheidsquizmaster van de Zeerobben droomt tegelijkertijd van een déjà vu met de Hoofdklasse. “Met een bredere selectie, door onder meer de terugkeer van Patrick Amels, Jordy Torenbeek en David van der Pol, denk ik dat we bovenaan kunnen meedoen komend seizoen.” Mocht Jacob de Vries z’n veertigste verjaardag eveneens onder de lat willen vieren aan de Harlingse Achlumerdijk, dan zal ‘De Vriese Doorzetter’ nog minimaal één speeljaar kwiek moeten blijven. Een mooie manier om volgend jaar de Tim Howard Cup te verdedigen.
Gerelateerde berichten
