Voetballend Venlo beleeft een geweldig seizoen. VVV-Venlo kampioen van de Jupiler League, FCV-Venlo titelhouder in de Vierde Klasse D. Als klap op de vuurpijl schreef Venlosche Boys acht dagen na de memorabele Giro-zege van Tom Dumoulin, evenzo overweldigend geschiedenis. Met Ruud Stienen in het doel bereikten ‘De Boys’ voor het eerst de Eerste Klasse. De minst gepasseerde doelman van Noord-Limburg stond vier jaar geleden met Joey Kohlen en Roel Sloesen, de trainer die nog nooit een eerste elftal had gecoacht, aan de basis van het hedendaagse vriendenteam dat op tweede pinksterdag promoveerde. Met twee aanvoerders realiseerde het eerste elftal van Venlosche Boys op unieke wijze het mooiste clubmoment allertijden.
Uitgerekend zeven dagen voor het negentigjarig bestaan lukt eindelijk wat ‘Het Feyenoord van Venlo’ als vice-kampioen in 2012 en 2016 niet lukte: toeslaan in de nacompetitie. Het clubhuis van sportpark Alde Wielerbaan ontploft als een Coolsingel van vreugde. Voor het eerst sinds 12 juni 1927 is Venlosche Boys Eersteklasser. ‘Rots in de Branding Ruud’, een gelouterde gangmaker op alle fronten, had een fikse hand in het succes. Wat vader Marcel nooit lukte, hij speelde als centrale verdediger in het eerste, kreeg zoon Ruud wel voor elkaar, als onbetwiste eerste keus onder de lat, in zijn negende seizoen aan de Nachtegaalweg. De promotie maakte veel los. De Boys-keeper sprong na de 1-2 winst bij EFC als een ongeleide gazelle in het rond. Met de door Venlosche Boys zelf meegebrachte kampioensschaal. Want iedereen van het elftal voelde zich, ook al was het niet zo, een kampioen: “We beseffen dat we geschiedenis hebben geschreven. Vier jaar geleden is trainer Roel Sloesen begonnen met het bouwen aan een nieuw team. We spelen nu met bijna allemaal jongens die doorgegroeid zijn vanuit de eigen gelederen. Ons team is jong. Een hechte vriendengroep. Ik ben ook een jongen van de Boys. Begonnen in de F-jes. Als B-junior even overgestapt naar VVV. Toen ik als eerstejaars A-speler terugkwam, was er geen keeper voor het eerste. Halverwege 2008 heb ik m’n kans gegrepen. We waren een paar keer al dichtbij promotie naar de Eerste Klasse. Vorig seizoen struikelden we in de finale van de nacompetitie over SSS’18. We verzuimden de kansen af te maken tegen de stugge Overloners. Dat de promotie, nu de club negentig jaar bestaat, wel is gelukt, is geweldig. De club gaat eindelijk naar de Eerste Klasse! Iedereen heeft alles gegeven. Het voelt na al die net-niet-keren als een bevrijding.”
Op 7 mei 2017, de voorlaatste speeldag in 2H, greep de Venlose titelkandidaat in Weert, in een rechtstreekse confrontatie tussen twee koplopers, nog naast de titel. Wilhelmina’08, de latere kampioen, besliste na een half uur de wedstrijd. Een vrije trap vanaf vijfendertig meter was het enige doelpunt van het duel. De Belg Barrera Budzynski tackelde na zo’n dertig minuten de minst gepasseerde verdediging van de Tweede Klasse H met een zondagschot in de kruising. Cleansheetspecialist Ruud Stienen werd tot ieders verbazing onhoudbaar in de lucht gepasseerd. De ‘Sixpack-Sluitpost’ gooide die dag zijn spierballen in de strijd gekleed in een voor hem ongebruikelijke outfit: geel met lichtblauwe kousen. Wellicht de voorbode van onheil: “Ik ben een beetje bijgelovig en keep het liefst helemaal in het baby-blauw. Dat mocht niet van de scheidsrechter, omdat Wilhelmina donkerblauwe strepen of het shirts heeft. Flauw maar waar. Toch lag de nederlaag natuurlijk niet aan mijn gele tenue!”
De reddingsboei van promoveren via de nacompetitie liep langzaam leeg op zondag 28 mei, in de tweede wedstrijd van de eerste play off-ronde. In Venlo betekende een 0-2 achterstand bij rust tegen De Ster, na een te magere 0-1 winst tijdens het eerste treffen in Stein, dat Venlosche Boys kopje onder zou gaan. Totdat ‘De Boys’ hun reddingsboei met een 1-2 eindstand nieuw leven inbliezen. De fittere oranjezwarten trokken in de verlenging, door met 3-2 te winnen, alsnog twee finalewedstrijden op het droge. Met vergelijkbare veerkracht werd daarin EFC verslagen. Op 3 juni eindige het eerste duel in Venlo gelijk: 1-1. In Eersel bogen, twee dagen later, de Venlosche voetbalvrienden de score om van 1-0 naar 1-2. A1-speler Mertcan Ardahanli brak halverwege de tweede helft de ban met de gelijkmaker. De ramadan had geen enkele invloed op de energieke invalbeurt van de Boys-belofte. Een attente kopbal van spits Bob Hoveling, na de zoveelste rush op rechts van Yoeri Sprengers, terwijl de klok doortikte naar de vierennegentigste minuut, bracht vervolgens alles wat Venlosche Boys was in opperste extase.
Bij het feest op het veld in Eersel was ook Joey Kohlen aanwezig. De gewezen aanvoerder, op 31 mei 2015 overleed hij op drieëntwintigjarige leeftijd door een tragisch auto-ongeluk, leeft voort in alle harten: in het clubhuis staat een statafel met zijn naam en rugnummer als een shirt geschilderd op het tafelblad, Joey’s tricot gaat in normaal en groot formaat altijd mee bij belangrijke wedstrijden. De voormalige nummer 6 was niet alleen aanvoerder. Het gezelligheidsdier nam op het veld en in de kantine altijd, met gevoel voor zijn voetbalmaten, het voortouw. Trainer Roel Sloesen, hij speelde nooit in een eerste elftal, begon bij Venlosche Boys als trainer van de D-junioren, eerde na de promotie ook zijn oorspronkelijke aanvoerder. De Feyenoord-fan praktiseert bij Venlosche Boys het hand-in-hand-de-kameraden. Eind mei bracht de hij de ouders van Joey bloemen. Op Facebook deelde Sloesen zijn diepgewortelde vreugde: “4 jaar geleden kreeg ik de kans om bij 1 aan de slag te gaan. Vandaag promoveerden we voor het eerst in de historie naar de 1e klasse met een team dat voor 90% uit eigen jeugd komt. Trots op mijn Boys. Trots op Venlosche Boys. Trots op mijn aanvoerders Joey Kohlen en Ruud Stienen. Zo mooi dit!”
JOEY KOHLEN IS AANWEZIG BIJ DE ULTIEME PROMOTIE VAN DE BOYS NAAR DE EERSTE KLASSE.
Aanvoerder Ruud beseft dat de rol van captain zeer speciaal is. ‘Socializer Stienen’ is als gangmaker binnen en buiten de lijnen een waardig opvolger van Joey Kohlen: “Vier jaar geleden waren Joey en ik de twee spelers waaromheen Roel een nieuw team ging bouwen. Joey was aanvoerder, ik reserve-aanvoerder. Ik droeg de band als Joey niet mee kon doen. Dat gebeurde regelmatig, want Joey pakte door zijn hartstochtelijke manier van spelen redelijk wat kaarten. Ik was er dus aan gewend om aanvoerder te zijn. Toch was ik natuurlijk op 5 juni liever reserve-captain geweest. Maar we hebben allemaal het gevoel dat we met twee aanvoerders zijn gepromoveerd.”
Ruud Stienen is als mens en speler een klasbak. De geboren en getogen Venlonaar hoort thuis in een fikse rij goede Limburgse amateurkeepers. Want Danny de Winter (SC Leeuwen), Michael Petit (Wilhelmina’08), Ruud Schuman (SHH Herten) en Frank Decker (SV Blerick) keepen ook alsof het strafschopgebied hun koninkrijk is. Stuk voor stuk keepers waarmee VVV-Venlo ook kampioen had kunnen worden in de Eerste Divisie. Met zijn postuur à la Peter Schmeichel moest de voorzetveroveraar tegen EFC, zowel binnen als buiten de zestien, vol aan de bak. Een jaar geleden ging het nog mis in de nacompetitie tegen SSS’18. Met een onnodige rode kaart in Overloon als dieptepunt. Dit jaar was ‘De Titaan van de Tichelarij’ vier jaar geleden had hij al in de Eerste Klasse kunnen spelen bij VV Geldrop, het fundament van de promotieklapper: coachend als een megafoon, heersend in de lucht, meevoetballend als een tank, een beer op de lijn: “Ik praat niet graag over mezelf, maar ik merk wel dat ik gegroeid ben. Ik keep rustiger, doorzie sneller situaties, laat minder steken vallen. Ook ben ik slimmer geworden. Daardoor ben ik steeds belangrijker geworden voor het team. Dat vind ik het mooiste van keepen. Dit jaar had ik tegen EFC veel meer te doen dan vorig seizoen tegen SSS’18. Des te mooier dat ik goed gespeeld heb en alles de goede kant opviel”.
RUUD STIENEN HEERST IN DE LUCHT IN EERSEL TEGEN EFC.
Nu het ‘Sloes’ is met de Tweede Klasse, rijst automatisch de vraag: Waar ligt het plafond van Venlosche Boys en Ruud Stienen? “Wij hebben een voortreffelijk team. In vriendschappelijke wedstrijden tegen Eersteklassers hebben we bewezen het niveau aan te kunnen. Het elftal blijft bij elkaar en als er versterking nodig is, tovert Roel wel weer een goudhaantje uit z’n hoge hoed. Kijk naar Mertcan. Een A-speler die ons in Eersel de weg wees. En wat mij zelf betreft. Ik kan nog beter worden. Natuurlijk wil ik zo hoog mogelijk spelen, maar volgend jaar wil ik met Venlosche Boys knokken voor een plek in de middenmoot. Dat lijkt mij met onze ploeg een reële doelstelling”.
Gerelateerde berichten
