Je hoeft geen blauw huis te hebben om in Blauwhuis te mogen wonen. Zelfs geen blauwe dakpannen. Daar is het in 1640 wel mee begonnen. Want de naam van het karakteristieke Friese kerkdorp is niet uit de lucht komen vallen. In de Noord-Nederlandse polder hoef je ook geen A-junior te zijn geweest om dit seizoen ‘grutsk’ en ‘fêststeld’, fier en vastberaden, de vaste keeper te zijn van VV Blauwhuis. Jelke Bootsma heeft geleerd op het voetbalveld zijn hoofd boven water te houden. In 2016 heeft de geboren en getogen blonde Blauwhuiser nog een hele dobber aan zijn debuut in het eerste elftal. Inmiddels is de vroegere volger van oud Heerenveen keeper Brian Vandenbussche klaar voor zijn structurele entree bij de senioren. Na drie speeljaren in IJVC/Blauwhuis B1 ‘sjocht Jelke der nei út’ om in de voetsporen van Jan van Beveren en Sies Wever zijn kans te grijpen. De student bedrijfseconomie is er dankzij Richard Smeding, zijn vertrouwde vangnet, mentaal en fysiek klaar voor. Voetballen met zijn oudere broer Jimte wordt misschien wel Jelkes grootste uitdaging. Voor vader Epke wordt het ook mooi. De voormalige rechtsback van VV Blauwhuis, volgt de verrichtingen van zijn zoons tegenwoordig als voorzitter op de voet.
Verrassing
Jelke heeft net zo’n guitige, enigszins verlegen, gezichtsuitdrukking als Hielke en Sietse Klinkhamer in ‘De schippers van de Kameleon’. Eenmaal onder de lat blijkt Bootsma eenzelfde soort kameleon te zijn. “Als ik keep, coach ik volop. Schreeuw ik hard. Doe ik alles om te winnen. Ben ik een echte driftkikker. Maar goed dat scheidsrechters niet alles horen.” Als vorig jaar zomer het bericht binnendruppelt dat Bootsma vanaf 2018-2019 het vlaggenschip van Blauwhuis mag verdedigen, is dat een aangename verrassing. “Ik had niet anders verwacht dan dat ik, net als de afgelopen twee seizoenen, stand-in zou zijn voor Remco Adema. Maar die is als militair uitgezonden naar Afghanistan. Zodoende kon ik vanuit de B1 rechtstreeks door naar het eerste elftal.” De fan van Ederson Moraes pakt de handschoen halverwege 2017, vanwege de buitenkans, serieus op. “Met onze fanatieke leider, Richard Smeding, die ook keeperstrainer is, heb ik de laatste twee zomers doorgetraind. Bij Anytime in Bolsward ben ik gaan fitnessen. Daardoor weeg ik nu 86 kilo in plaats van 108. Dat past goed bij mijn 1.88, maar er mag nog iets meer af. Daar heb ik in het doel voordeel bij.”
Bootsma Kwartet
De zeventienjarige Coop-groenteman, die wekelijks ruwweg honderd kilometer fietst, naar Sneek, Bolsward en IJlst, heeft een hoop te danken aan de dorpsomgeving waarin hij is opgegroeid. Het hechte Blauwhuis, een dorp van circa zeshonderd inwoners, waar iedereen elkaar kent en groet, is net als de gelijknamige Vijfdeklasser een prachtige plek om vertrouwen te tanken. “Ik ben in Blauwhuis F1 gelijk gaan keepen, want ik was nooit de snelste. Mijn vader hielp vaak in de F- en E-tijd met de trainingen. Als er twee trainers waren, ging hij met mij aan de slag. Hij heeft mij het plezier en de basis van het keepen bijgebracht. Heerlijk als ik zijn schoten kon pakken. Vanaf IJlst/Blauwhuis-B1, waarmee we in IJlst speelden, heeft leider Rients Walts daar als keeperscoach op voortgeborduurd. Toen ik vervolgens bij Blauwhuis met de selectie mee mocht trainen, nam Richard Smeding mij daar onder z’n hoede. Richard was een voorbeeldig fanatieke en sportieve Blauwhuis-speler. Nadat hij drie jaar geleden in het eerste z’n kruisband scheurde, werd hij leider en keeperstrainer. Door hem ben ik mentaal geweldig gegroeid. Ik weet nu wat doorzetten is. Waardoor ik met een gerust hart de A1 oversla.” VV Blauwhuis is met twee seniorenteams een ons-kent-ons-club. Blauwhuis-1 kent vier Bootsma’s. Maar die zijn allemaal familie van elkaar: “Egbert Bootsma is geen familie, Nico verre familie en Jimte is mijn broer.” Jimte staat garant voor Jelke’s extra uitdaging dit speeljaar: “Hij is vier jaar ouder. We speelden in de jeugd nooit met elkaar. In het eerste wel. Tijdens de oefen- en bekerwedstrijden die we tot nu toe samen hebben gespeeld, liep het niet altijd even soepel. Jimte is centrale verdediger, waardoor we veel met elkaar te maken hebben. We vinden van mekaar dat we te weinig of te laat coachen. Dit seizoen zal ik er alles aan doen om duidelijkheid te scheppen in het strafschopgebied. Als ik uitkom moet Jimte, net als die andere negen spelers, naar mij luisteren.”
Sidekick
Wat betreft zijn debuutleeftijd van vijftien jaar past Jelke Bootsma in een illuster rijtje. Jan van Beveren en Jan Jongbloed zijn net zo oud als zij debuteren in respectievelijk het eerste van VV Emmen en VVA Spartaan. Sies Wever een jaar jonger bij VV Beilen. Bootsma’s vroegere idool, Iker Casillas, is ‘al’ achttien als hij Real Madrid versterkt. Maar niet elk debuut veroorzaakt een euforie aan emoties. De karbietschieter van Keet Hemdyk houdt aan zijn eerste wedstrijd in de hoofdmacht, op 9 oktober 2016, het competitietreffen thuis tegen Sportclub Flamingo, een dubbel gevoel over. “Het ging lekker. Vooral in de tweede helft, toen ik verlost was van zenuwen. De laatste tegengoal, waardoor we met 2-3 verloren, haalde mijn goede gevoel genadeloos onderuit. Na een één tegen één duel, waarbij ik de bal niet kon klemmen, gleed ik weg. Daardoor tikte ik met mijn duim de bal in het doel. Daar baalde ik enorm van. Dan is het prettig dat je zo’n misser van je af kan praten met Richard.” Intussen kan pa Epke zich verheugen op het nieuwe seizoen. De fervente fietser, die vanaf oktober rijlessen krijgt, is in drie seizoenen IJVC/Blauwhuis B1 uitgegroeid tot een stabiele, zelfbewuste sluitpost. Met als wapen een uitstekende trap. “Ik ben goed als aanvallers alleen op mij afkomen. Van die debuutwedstrijd heb ik geleerd. Ik weet nu hoe ik mijn lichaam moet gebruiken. Het meevoetballen gaat ook lekker. Dat komt door een jaar als E-tje op Voetbalschool Noord in Sneek. Daarnaast ben ik sterk in de distributie. Niet van bier tijdens de derde helft, maar bij spelhervattingen. Zowel vanaf de grond als uit de hand schiet ik ver en precies uit. Als D-tje begon ik met de dropkick. Die beheers ik nu goed. Het heeft in de C1 aleens een assist opgeleverd.” Tegenstanders van VV Blauwhuis zijn langs deze weg dus gewaarschuwd. De Groenwitten zijn met Bootsma tussen de palen gevaarlijk bij spelhervattingen. De doelman met de bidontraditie, voor elke duel wordt de drinkfles in de linkerhoek gegooid, werkt ondertussen aan een nog betere uittrap. “Ik kijk vaak naar filmpjes van Ederson. Hij is uitzonderlijk goed qua reflexen en meevoetballen. Ook vind ik zijn Zuid-Amerikaanse uittrap geweldig. Die ben ik nu aan het oefenen. Vanuit je heup de bal op de stropdas van een speler leggen, dat is kicken met de ‘sidekick’.”
Jelke Bootsma.
Nacompetitie
Het toevallig overslaan van IJVC/Blauwhuis A1 komt de gewezen leerling van de Sint Gregorius basisschool goed van pas. Tegelijkertijd betekent spelen in het eerste van VV Blauwhuis een pas op de plaats maken. “Op zaterdag werk ik in Heeg bij de Coop. Nu ik niet op die dag in A1 keep, kan ik naast m’n studie aan de Leeuwardense Stenden Hogeschool mooi wat bijverdienen. Aan de andere kant zal ik alle zeilen bij moeten zetten om me op zaterdagavond in de Hemdyk Keet in toom te houden. Wanneer we daar met een stuk of vijftien vrienden het weekend vieren. Maar ik wil er een super seizoen van maken. Dat gaat qua voorbereiding lukken.” Natuurlijk heeft de linksbenige junior niet hetzelfde perspectief als Van Beveren of Wever hadden. Laat staan casillas. Maar de nieuwbakken eerste doelman durft wel een duidelijk doel te stellen voor z’n seniorenouverture. “Ik kan me niet heugen dat VV Blauwhuis nacompetitie heeft gespeeld. Vanaf de promotie van de Zesde- naar de Vijfde Klasse in 2010, toen was ik negen, is onze club een grijze middenmoter geweest. Het afgelopen seizoen was een lichtpunt, omdat er sinds 2002 weer eens een plaats in de top zes werd veroverd. Vandaar dat ik hoop dat we dit jaar weer bovenin mee kunnen doen. Met als ultieme wens een periodetitel. Het lijkt mij prachtig om play off-wedstrijden te spelen met Blauwhuis. Net als promoveren naar de Vierde Klasse. Dat is ook alweer dertig jaar geleden. We hebben een mooie mix van jong en oud dat ervoor wil gaan. Helaas leeft dat in het dorp nog niet zo. We hebben nooit meer dan veertig toeschouwers. Wie weet dat we daar met aansprekende prestaties een klein legioen van kunnen maken.” Hoe belangrijk support is, weet de jongste Bootsma: “Toen ik in de F1 bij penalty’s na de wedstrijd mijn pols kneusde, raakte ik in paniek. Want mijn ouders waren dat weekend weg met de carnavalsvereniging. Opa Johan heeft mij meegnomen naar het ziekenhuis. Waar alles reuze mee bleek te vallen.” Als Jelke zich staande houdt in de Vijfde Klasse, zit ook VV Blauwhuis met jong keepersbloed gebeiteld. Het kan de start worden van een lange loopbaan voor ‘De Jongbloed van de Gerben Rijpmastraat’. “Behalve als er een aanbieding komt van bijvoorbeeld ONS Boso Sneek of SC Cambuur zal ik twijfelen. Voor een Vierde- of Derdeklasser ga ik nooit weg.”
