Max Wolfs wordt in mei pas 14 jaar. Toch omarmde de Groningse teenager op zondag 10 januari jongstleden al z’n vierde persoonlijke prijs. OJC Rosmalen, organisator van de zesde editie van de Wintercup voor C- en D-teams van voornamelijk BVO’s, kroonde de eerstejaars C-keeper, die deel uitmaakt van de selectie van FC Groningen/SC Cambuur C1, tot beste keeper van het C-toernooi. Hoewel zijn team niet verder kwam dan de vijfde plaats, pakte het talent van FC Groningen de hoofdprijs.
Max Wolfs. Foto: Erwin Otten | SPORTPHOTO AGENCY
Max’ ogen spreken boekdelen. Met dezelfde flair waarmee de jonge Wolfs de wereld inkijkt, verdedigt hij zijn doel. De voormalige Velocitas 1897-doelman stippelt zelfbewust zijn leerweg uit. Dat is gezien zijn leeftijd bijzonder. Op 22 december 2012 leverde dat als tienjarige de eerste prijs voor beste toernooikeeper op in het Duitse Dörpen. Net over de grens, op het indoor kunstgras, onderscheidde Max zich als E-keeper van Velocitas D1 op het Milk-Boarding-Zaalvoetbaltoernooi. In mei 2014 pakte hij als FC Groningen jeugdspeler z’n tweede trofee. Het Top Jeugdvoetbaltoernooi van DSO (Zoetermeer), met deelnemers als AZ, Roda JC, Derby County, HSV, Genk, en FC Twente, riep de fan van Jasper Cillessens rust uitstralende keepersstijl en Manuel Neuers positiespel uit tot beste keeper van de D-categorie. Een jaar later was het als D-tje weer raak. Tijdens de Youth Cup, bij Sportclub Deventer, gaf de gedreven goalie zijn concurrenten van Rot-Weiss Essen, Club Brugge, Cambuur, Vitesse en Anderlecht het nakijken. Reden genoeg voor Klassekeepers.com om op te zoek te gaan naar het geheim achter zijn succes.
Het keepen lijkt Max met de paplepel te zijn ingegoten. Vader Andre was zelf op een hoog amateurniveau jarenlang een betrouwbare sluitpost bij verschillende, voornamelijk Groningse clubs. Z’n drie jaar oudere broer Stan, tegenwoordig doelman van GRC Groningen B1, kan er ook wat van. Andre Wolfs stond daarnaast in 2014 aan de wieg van Keepersschool Groningen.
Toch dook Max niet instinctief in het gespreide bed. Als vijfjarige begon de blonde bewonderaar van Maarten Stekelenburg in 2007 bij ‘Velo’ als voetballer van de ‘minipups’. Na een jaar verliet hij voor zes maanden het gras voor een tennisavontuur op gravel. Aan het begin van het seizoen 2009-2010 maakte Max zijn come back als speler van Velocitas F1. Het duurde tot oktober 2009 eer hij in dat team z’n eerste wedstrijdminuten als doelman maakte. Zondags bij duels van het eerste elftal van Velocitas lette Max, in de aanloop naar z’n keeperspassie, met argusogen op doelwachter Alex van Stralendorff. De beste keeper van zijn club trok hem over de streep. Vanaf Max’ debuut als keeper van Velocitas F1 tegen GVAV Rapiditas F1, is hij niet meer weg te slaan uit het doel. Met een voorliefde voor duiken genoot de één na oudste Wolfs telg met volle teugen van de keeperstrainingen van Alex van Stralendorff. Scouts van FC Groningen haalden Max in 2013 naar de Euroborg. Na FC Groningen D2 (2013-2014) en het D1-team van De Trots van het Noorden (2014-2015), stroomde de fan van Bayern München door naar het C1-team. Daar veroverde de nieuwbakken C-speler dit seizoen, vanwege een tweedejaars concurrent, de tweede plaats in de keepershiërarchie.
Leuk die achtergrondinformatie, het klinkt als een spannend jongensboek, maar Max’ geheim wordt er niet mee ontrafeld. En dat is wel de bedoeling. Om leeftijdgenoten met dezelfde hartstocht de gelegenheid te geven met de ‘Max Factor’ hun voordeel te doen. Het woord ‘zelfbewust’ is al gevallen. Deze aanduiding vormt het sleutelbegrip voor de wijze waarop Max Wolfs voortdurend het beste uit zichzelf probeert te halen.
Het talent, dat absoluut profkeeper wil worden, maakt doelbewust keuzes. Niet alleen maar trainen om te trainen. Niet alleen maar keepen, omdat duiken zo leuk is. Onverstoorbaar vraagt Max om feed back. De kampioen van de details en zelfreflectie zaait zelf haalbare doelen.
Intrinsieke motivatie is een van de belangrijkste ingrediënten om op deze leeftijd zo intensief met je ontwikkeling bezig te kunnen zijn. De discipline, wilskracht en doorzettingsvermogen spat er bij Max van af. Tegenslagen heeft Max ook gekend. Toen hij als E-pupil middenin de selectieprocedure van FC Groningen zat, werd zijn vader ernstig ziek. En ook op het sportieve vlak kreeg hij fikse tegenwind. Door wijzigingen dit jaar in de structuur van FC Groningens jeugdopleiding, twee leeftijdscategorieën zijn samengevoegd tot een grotere selectie, is hij als eerstejaars keeper nu tweede keus achter een tweedejaars C-speler. Hierdoor kan hij voor zijn ontwikkeling dus niet rekenen op maximale speeltijd. Dit weerhoudt de talentvolle tiener er niet van door te gaan en zich te focussen op datgene waar hij zelf invloed op heeft. Heel bewust haalt Max zijn informatie en hulp bij de juiste mensen. Naast de trainingen bij de club, waar hij alle kennis van de trainers optimaal probeert te benutten, heeft Max een Personal Trainer en een Mental Coach. Dat deze laatste zijn moeder is, die een eigen praktijk heeft en met name in de (top)sport werkzaam is, is weloverwogen keus. Een vertrouwensband in deze is namelijk heel belangrijk. Als geen ander weet zij wat zijn stip aan de horizon is, zijn lange termijn doel, wat hij daarvoor nodig heeft en hoe zijn triggers werken om het beste uit zichzelf te kunnen halen. Bewonderenswaardig daarin is hoe ze op die momenten de familieband bewust (kunnen) uitschakelen, opdat dit Max’ ontwikkeling niet in de weg staat. Ook de keuze voor een Personal Trainer is doelgericht gemaakt. Dit is zijn oud Velocitas-jeugdtrainer Valery Sedoc, broer van atleet Gregory Sedoc. Valery heeft als jeugdspeler bij Ajax en FC Groningen gevoetbald en begeleidt meerdere potentiële profvoetballers in hun sportieve ontwikkeling. Hij kent Max goed en weet wat er voor nodig is om jezelf in sportieve zin voortdurend te kunnen verbeteren. Ook bij vader Andre, zelf keeperscoach, weet Max op de juiste momenten zijn informatie te halen.
Door zijn eigen, wijze manier van denken, heeft Max nog nooit met knikkende knieën in het doel gestaan. De oogst van de leergierige keepersbelofte die niet op een voetstuk wenst te staan, niet bezig is met wat anderen van hem vinden, is nu al indrukwekkend: een grote mentale weerbaarheid, sterk ontwikkelde leiderscapaciteiten binnen en buiten de lijnen. Als Max namens Keepersschool Groningen clinics leidt, geniet hij intens van het werken met jongere keepers. Door zijn persoonlijke ontwikkeling onderscheidt hij zich als keeper met: meevoetballen, effectief coachen, positie kiezen, ver uit de goal spelen. Ook al is Max een zweefduikfanaat, hij gaat tijdens wedstrijden alleen als een Tonny van Leeuwen-leeuw naar de bal als de situatie daar om vraagt. En die inschatting kan hij steeds beter maken.
Het knappe van Max is ook dat hij zich niet volledig verliest in het keepen. Dat er ook ruimte wordt vrijgemaakt voor zijn sociale leven, lijkt vrijwel onmogelijk. Toch is niks minder waar. Zijn ouders vinden het bijzonder belangrijk dat er ook tijd overblijft voor ontspanning met familie en vrienden. Dat zijn de momenten waar Max als ‘gewone’ puber volop van geniet.
Max Wolfs. Foto: Erwin Otten
In mei 2015 werd Max uitgenodigd voor een bijeenkomst van de selectie van Oranje onder 14 die plaats zou vinden in juni dat jaar. Daar kon Max niet naartoe vanwege een toernooi in Italië. Des te meer zag de ambitieuze jeugdkeeper uit naar het vervolg vanuit Zeist. Na de zomer bleek echter dat je volgens de selectieprocedure van de K.N.V.B. veel moet spelen om in aanmerking te komen voor een nieuwe uitnodiging. De gewijzigde koers van FC Groningen, zoals gezegd is het C2-team opgeheven en de C1-selectie vergroot, waarbij tweedejaars C-spelers standaard wekelijks spelen, trok een streep door de Max’ rekening. Onverdroten richt hij zich daarom op het volgende seizoen. Dan wordt een vaste plaats onder de lat bij FC Groningen C1 de volgende stap om door te groeien. De Ajax-fan, die droomt van een carrière bij een mooie BVO, wond er op 18 oktober 2011, op de website van Velocitas, al geen doekjes om: “Mijn papa kan best goed keepen, hij is ook trainer van Alex, de keeper van het eerste. Mijn broer Stan kan ook goed keepen. Maar ik word de beste van de familie, haha.”
Klassekeepers.com hoopt meer van hem te horen. Dertienjarigen die graag keepen en potentie hebben, kom je veel tegen op de Nederlandse velden. Jeugdigen die in de spiegel kijken, niet meevaren op de euforie van hun omgeving, en zodoende beschikken over een realistisch zelfbeeld, zijn op de vingers van één hand te tellen. Niet voor niets zijn er al scouts die de weg naar Corpus de Hoorn, het jeugdcomplex van FC Groningen, uit hun hoofd kennen.
Gerelateerde berichten
