Vlak voor Kerstmis heeft Jochem Gerrits Eendracht’30 verlost van een keepersprobleem. Mede door de helpende handen van deze gelouterde doelman, doet ‘Het Celtic van Noord-Limburg’ nog steeds mee in de strijd om de titel in de Vierde Klasse E. Volgens trainer Zsolt Kovacs staat er een jonge god in het doel. Genietend van zijn onvoorziene come back, merkt Gerrits daarentegen dat hij niet meer beschikt over het veerkrachtige lijf, waarmee hij begin jaren negentig het doel verdedigde van de beloften van Ajax.
Aan het begin van dit seizoen zat Eendracht-1 al krap in de keepers. Dennis van Duijnhoven, jarenlang een betrouwbare bankzitter, herriep op dringend verzoek zijn voornemen om te stoppen. Eendrachts clubman van 2014 kon voor het eerst sinds jaren niet meer elke zondag het vangnet vormen achter eerste keus Michiel Peeters Weem. Vanwege zijn baan bij de zaak van zijn vader, Van Duijnhoven Hoveniers, en doordat hij de muziekkapel waar hij speelt zijn woord had gegeven om zondags van de partij te zijn. Toen Peters Weem vervolgens werd geveld door een kniekwetsuur, en Van Duijnhoven niet beschikbaar was om de tweede viool te spelen, ontstond er een acuut keepersprobleem op sportpark de Maasvallei. Precies op het moment dat de club voor het eerst in de historie zicht heeft op promotie naar de Derde Klasse.
Dat in deze penibele situatie de puzzel zo snel in elkaar viel, had niemand durven dromen. Teammanager en sponsor Frank Thijssen kwam met het passende puzzelstuk op de proppen. Medesponsor en oud Eendracht-speler Frank Queens, attendeerde Thijssen op zijn zwager: ex-Eerste Divisie keeper, Jochem Gerrits (Top Oss 1993-1994). Binnen een week viel Gerrits’ spelerspas op de deurmat van het clubhuis aan de Bovensteweg. De aanvraag verliep soepel, want zes jaar geleden was de geboren Nijmegenaar voor het laatst lid geweest van het Groesbeekse Rood Wit. De laatste twee duels voor de winterstop pakte Eendracht, met de voormalige sluitpost van Quick 1888, Jong Ajax, Top Oss, Achilles’29, JVC Cuijk en Rood Wit onder de lat, de volle buit. Zodat Koploper SC Millingen de hete adem van Eendracht blijft voelen. Voorzitter Charles Eltink is meer dan opgelucht: “Het is geweldig dat Jochem ons wil helpen. We waren nog nooit zo dichtbij de Derde Klasse. Een doelman van het kaliber Gerrits past perfect bij ons. We willen als vereniging stappen maken en kunnen nu met een solide stand-in gas blijven geven. Jochem is betrokken, gedreven en gemotiveerd. Ondanks z’n drukke baan en op handen zijnde verhuizing, maakt hij tijd vrij voor ons eerste team. Hij omarmt onze club en wij hem. De symbiose is fantastisch!”
Jochem Gerrits met handschoenenleverancier, trouwe fan en zoon Finn. Foto: Maarten Omvlee
Dat de directeur van de Overloonse Josefschool, waar vijf nieuwe klassen met zo’n tachtig kinderen van asielzoekers veel tijd vergen, plompverloren op de groene mat terugkeerde, komt voort uit het hebben van de juiste handigheid. De in Groesbeek wonende, voormalige PABO-student, zit middenin de perikelen van een verhuizing binnen de dorpsgrenzen. Frank Queens helpt hem daarbij. In tegenstelling tot Gerrits, is z’n schoonbroer een hele handige klusser. Als tegenprestatie keepte de bewonderaar van Hans van Breukelen, beide van origine onderwijzers kregen een klik tijdens Jochems’ trainingsstage bij PSV (1993), op 13 december de wedstrijd DVE-Trajanus-Eendracht en een week later Eendracht-Victoria’25. In het doel heeft de gewezen concurrent van vroegere Ajax-belofte Oscar Moens, wel twee rechterhanden. In zijn vijftien jaar durende loopbaan bij de senioren speelde de bewonderaar van Edwin van der Sar nooit lager dan de Derde Klasse. Toch beleeft hij plezier aan zijn debuut in de Vierde Klasse: “Het is geen Hoofdklasse, zoals bijvoorbeeld bij Achilles’29 (1994-1995). Gelukkig heeft Eendracht een verzorgd voetballend elftal. En trainer Kovacs maakte er een vriendenteam van. Dan is het makkelijker om als veertiger aan te haken op dit niveau. Ik ben nog steeds een fanatieke sporter. De laatste jaren heb ik naast de Amsterdam City Swim van 2015 voornamelijk halve marathons gelopen. Duurwerk staat echter haaks op de intervalconditie die een doelman moet hebben. In m’n hoofd ben ik nog jong. Het lichaam stribbelt wel wat tegen, maar coachen verleer je niet. Daarmee kan ik het team ook helpen. Door de tweede plaats op de ranglijst stond er druk op de duels die ik meespeelde. Als je dan twee keer wint, wordt de lol vanzelf groter. Na de thuiswinst tegen Victoria’25 werd ik met applaus ontvangen in de kantine. Mijn zoons Finn (9) en Lars (12) wisten niet wat ze meemaakten. Een ongetrainde man van 42 hoort natuurlijk niet in het doel te staan bij een Vierdeklasser. Al was het maar om in de kleedkamer niet geconfronteerd te worden met de six packs van jonge jongens. Des te leuker is het dat ik tijdens de huidige keeperscrisis wat voor de club kan betekenen.”
Wie Jochem Gerrits kent van zijn debuut in de hoofdmacht van Quick 1888 (1990), weet hoe hij oogde met een volle bos haar. De in de Nijmeegse wijk Tolhuis opgegroeide doelman is z’n haren inmiddels kwijt, maar niet z’n kenmerkende oogopslag, atletische keepersstijl en keeperststreken. Je herkent hem moeiteloos. Klassekeepers.com herkende zelfs zijn bescheidenheid. De kleinzoon van ‘Het kanon van Quick 1888’, opa Herman schoot als spits vierkante, houten doelpalen en keepershanden aan flarden in de jaren voor het profvoetbal, repte met geen woord over zijn belangrijke bijdragen als kersverse Eendrachter. Doorvragen leerde dat de gelegenheidsgoalie, die als jeugdig talent Joop Hiele bewonderde vanwege zijn aanleg, op 20 december 2015, tijdens de laatste match voor de winterstop, aan de basis stond van de grootste overwinning van het seizoen: 6-0. Vijf minuten voor de pauze, thuis tegen Victoria’25, bij een stand van 1-0, stopte Jochem een penalty. Na de thee hadden de gasten uit Afferden een overwicht. Dat resulteerde in twee dotten van kansen. Beide keren was Jochem, met handschoenen van Jasper Cillessen, geleend van zoon Finn had die ze via een vriendje had gekregen, de reddende engel. Daardoor kon Eendracht zich herpakken. Om vervolgens over de Maas en Waalse middenmoter heen te walsen. Gerrits werd terecht uitgeroepen tot man of the match, wat het applaus in de kantine ruimschoots verklaart.
Trainer Zsolt Kovacs, geen verre familie van Ajax-legende Stefan Kovacs, bezig aan z’n eerste seizoen in Mookse dienst, doet er als spekkoper nog een schep bovenop: “Na de tip van Frank Thijssen zijn we rond de tafel gaan zitten. Jochem stond gelijk open voor een rentree. En het is onvoorstelbaar, zoals het is gegaan. Er staat wel een mannetje in het doel hoor! Met zijn coaching compenseert hij z’n leeftijdsverschil. Jochem is ondanks 42 lentes een volwaardige vervanger. De spelers hebben vertrouwen in hem. Het is echt nog een jonge god die Gerrits. Jochem straalt uit ‘kom maar op jongens’. Dat zag je al uit bij DVE-Trajanus (1-3). Die ene tegengoal ketste via de binnenkant van de paal tegen de touwen. Jochem miste die bal op een haar. Zo’n instelling geeft het hele team meer flair. En dan die penalty tegen Victoria. Met zijn ervaring had Jochem door dat de rechtspoot van Victoria ging voor zijn linker-, in plaats van de voorspelbare rechterhoek.”
De oefenmeester, in 1981 met Hatert-A1 de trotse tegenstrever van toenmalig SCE-jeugdspeler en latere N.E.C.-icoon Danny Hoekman, gebruikt de winterstop om een keeperscalamiteitenplan op te stellen: “Ik ga uit van Michiel Peeters Weem en Dennis van Duijnhoven. Daar zijn we het seizoen mee begonnen. Michiel is net aan z’n meniscus geopereerd en Dennis is niet alle zondagen beschikbaar. Op korte termijn verandert er niet veel aan de situatie bij Eendracht. Dus heb ik volgend jaar Jochem ook graag achter de hand. Dan kunnen we mee blijven doen in de strijd om promotie. Ik denk dat we er met z’n allen wel uitkomen.”
Daardoor is het handig voor de ex-keeper van JVC (1996-2004), in Cuijk coachte hij toenmalig rechtsback en huidig topscheidsrechter Pol van Boekel, om één maal per week mee te blijven trainen. In plaats van z’n geleende gloves in de kerstboom te hangen, is het raadzamer om de kerstman te vragen om een paar nieuwe keepershandschoenen. Want de kans dat halverwege januari 2016 het Maasvalleise keeperssprookje een vervolg krijgt, is op de vingers van één hand te voorspellen.
