Randy Sanches: “Wie pakt er weer eens een bal klem?”

Delen

Tweeten

Delen

Delen

Email

Reacties

Randy Sanches is drie maanden geleden gestart met de Sanches Goalkeeper Academy. Op Sportpark Middenmeer in Amsterdam-Oost bij Real Sranang, het ‘Koninklijke Suriname in Amsterdam’. De zevenendertigjarige, geboren Amsterdammer met Surinaamse roots, begeleidt al ruim een jaar jeugdkeepers van verschillende BVO’s bij Aggregated. Na een rol als keeperstrainer in onze hoofdstad bij AFC, de Ajax-amateurs en de Dream Team Academy, wil de ex-prof van RKC Waalwijk met zijn eigen visie het heft in handen nemen. Want z’n handen jeuken. Omdat zelfs Nederlandse Eredivisiekeepers fouten maken die hij als F-je van VVA Spartaan, de club waar ook Jan Jongbloed begon, al afleerde. Dat het keepen zo’n dertig jaar geleden zijn leven redde, hij meerdere ‘turning points’ in z’n leven en keeperscarrière overwon, zorgt ervoor dat de vriend van Kenneth Vermeer de jeugd mentaal veel te bieden heeft. Met ‘Pluk de dag’ en ‘Pluk de bal’ tovert de vroegere vaste keus van Simon Kistemaker elke dag een aanstekelijke lach op zijn gezicht.

Elke dag lachen

Wie Randy Sanches door de Jan Pieter Heijestraat ziet lopen, denkt opslag dat hij zich opmaakt voor een uitzinnig Surinaams feest. In de meest authentieke straat van de Amsterdamse Kinkerbuurt bestaat de dresscode, lekker losjes, uit witte gympen, trainingspak en big smile. In feite is de voormalige DWS-belofte op weg naar zijn vrienden van Accent Sport. De Amsterdamse allround sportzaak waar hij vaak een handje hielp en zodoende veel bekende profvoetballers tegen het lijf liep, zoals: Gino Coutinho, Boy Waterman, Ryan Babel, Jeremain Lens, Urby Emanuelson, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Kenneth Vermeer. In Randy’s kielzog stuitert dochter Maria, twee jaar oud, twee turven hoog, net zo vrolijk door het leven. Zoals Maria Randy volgt, volgde haar vader vroeger Stanley Menzo. Wie doorvraagt naar de stimulans achter Sanches’ spontane lach, stuit op een weerzinwekkende werkelijkheid. Het eerste turning point in zijn leven: “Mijn vader Marlon is vermoord toen ik negen was. Hij had verkeerde vrienden. Dat is hem op zesentwintigjarige leeftijd fataal geworden.” Inmiddels is ‘De Eddie Murphy van de Kinkerbuurt’ zelf vader van een zoon en dochter en is hij alweer elf jaar ouder dan zijn vader ooit werd. “De dood van mijn vader heeft me sterk gemaakt. Mijn kijk op het leven veranderd. Het kan zo over zijn. Daarom probeer ik elke dag te genieten en lach ik veel. Ik lach ook als ik een slechte dag heb.”

Menzo, Menzo, Menzo…

Het EK1988 naspelen met vrienden op het Vredespleintje, voetballen bij VVA Spartaan; het worden dè reddingsboeien om het familiedrama het hoofd te bieden. Moeder Jane is een geweldige steun, maar noodgedwongen weinig thuis. Onregelmatige werktijden in een verpleeghuis zijn noodzakelijk om brood op de plank te krijgen. “Ik was vanaf m’n negende al een jochie dat voor zichzelf zorgde. Die met een sporttas onder de arm de tram pakte naar de VVA Spartaan. Ik ben vroeg volwassen geworden. Dat merkte ik in het doel terug. Ik had geleerd te vertrouwen op mezelf. Had niemand nodig om ballen te pakken. Probeerde met veel coaching juist anderen te helpen.”

Bij VVA Spartaan is ‘De Vliegende Keep van het Vredesplein’ van de F-pupillen tot en met het eerste jaar als B-junior bijna zo schizofreen als David Bowie: “Na de eerste helft stonden we meestal voor. Dan zei ik ‘Ik heb m’n klus geklaard’. Vervolgens mocht ik in de tweede helft linksbuiten spelen. Pas het tweede jaar in de B1 ben ik vast in het doel gaan staan.” Als rechtgeaarde Amsterdammer is het vanzelfsprekend om Stanley Menzo en Bryan Roy te adoreren. “Menzo en Roy spraken me aan. Donkere spelers met een Surinaamse achtergrond. Maar wat belangrijker was, ze speelden allebei creatief, met lef. Ik wilde ook, zoals Stanley, altijd meevoetballen. Ook buiten de zestien nam ik veel risico. Ik had dezelfde Umbro shirts en Uhlsport keepershandschoenen als Menzo en droeg in m’n vrije tijd witte Adidas trainingspakken, want die had Roy ook vaak aan.”

Randy Sanches gaat op zestienjarige leeftijd Jan Jongbloed, de voorloper van Menzo qua uitkomen en meevoetballen, achterna. Ook Randy wordt door DWS bij VVA Spartaan weggeplukt. Dat DWS staat voor Door Wilskracht Sterk kan haast geen toeval zijn. Met DWS-A1 speelt de Ajax-fan mooie wedstrijden tegen de beloften van profclubs. Twee keer haalt Randy z’n moeder doelbewust uit haar werkritme. Voor de wedstrijden tegen Feyenoord en PEC Zwolle zegt de anders zo zelfstandige zoon: “Mam nu heb ik je nodig.” Zo ziet Jane Sanches haar zoon, die plots aanvoerder is geworden, schitteren. Als onderdeel van een talentvolle lichting die na het seizoen 1997-1998 uit elkaar valt: Jamal Dibi gaat naar AZ, Michael Samuel naar Vitesse en ‘De Beste Menzo look-a-like van Nederland’ verovert een driejarig contract als tweede keeper bij RKC. Even nadat Randy op zeventienjarige leeftijd is gedebuteerd in het eerste elftal van DWS. In de Tweede Klasse. Op verzoek van trainer en ex-Feyenoorder Andre Stafleu. Meteen doorstoten naar de profs lijkt haalbaar. Maar in Waalwijk is Rob van Dijk, de eerste keus van Martin Jol, altijd fit. ‘De Keeper van de Kinkerbuurt’ beleeft sportief gezien z’n eerste turning point: “Die Rob raakte maar niet geblesseerd. Niet normaal! Eén keer in drie seizoenen RKC mocht ik warmlopen. Rob bleef geblesseerd liggen in De Kuip. Iedereen scandeerde ‘Menzo, Menzo, Menzo…’, toen ik mijn trainingspak uitdeed. Mijn hart zat in m’n keel, maar na een paar minuten stond Van Dijk weer op.” Dichter bij een debuut in het betaalde voetbal dan op 24 februari 1999, Feyenoord wint met 1-0 door een doelpunt van Igor Korneev, komt Sanches niet.

Dèjá vu

Na een trainingsstage halverwege 1999 bij Bolton Wanderers volgt er een loopbaan bij de amateurs, waar menige amateurkeeper voor zou tekenen. Met promoties en kampioenschappen bij NVC Naarden, FC Türkiyemspor, ASV De Dijk, RKSV Pancratius en ZSGOWMS. Bij Türkiyemspor waant Sanches zich in de zevende hemel. Hij wordt met ‘Sportclub Mijn Turkije’ in 2006 landskampioen bij de zondagamateurs. Simon Kistemaker schreeuwt zijn spelers succesvol vooruit. Maar voor Randy weegt het familiegevoel zwaarder dan de titel. In een gemengd gezelschap met Turken, Surinamers, Antillianen, Afrikanen en Nederlanders, vindt hij in voorzitter Nedim Imac de vader die hij altijd heeft moeten missen. En weer wordt Randy beroofd van een innige band wanneer de preses op 17 februari 2007 wordt doodgeschoten in Osdorp. “Nedam Imac groeide uit tot een tweede vader. We konden heel goed met elkaar opschieten. Ik kon altijd bij hem terecht. Ik keepte met nummer 99, omdat dit nummer overeenkwam met de Turkse regio waar Nedim geboren was. Net zoiets als 020. Dat staat hier voor Amsterdam. Zijn dood raakte mij enorm. Alsof mij weer een vader werd ontnomen.” Het lachen verging door Randy’s déjà vu velen bij Türkiyemspor. Niemand had de leider van de club in verband gebracht met vermeende drugshandel. Kroonprins Willem-Alexander schudde in 2000 nietsvermoedend en respectvol Imac’s hand. Ook de NPS-documentaire ‘Het geheim van Sloterdijk’, waarvoor Jan Kelder de textielondernemer een jaar intensief volgde, bracht alleen maar hartelijkheid aan het licht. Opnieuw moest Jane’s oogappel knokken, na weer een turning point, om de lach terug te toveren op z’n gezicht.

Lijnkeepers

Maar niemand kan zijn plezier in keepen afpakken. De afgelopen drie seizoenen is Sanches sluitpost geweest bij ZSGOWMS. Weer een Amsterdamse clubnaam die bij hem past: Zonder Samenspel Geen Overwinning Wilskracht Maakt Sterk. Wilskracht is net als zijn lach Randy’s rode draad in het leven. Een machtig mentaal wapen in de strijd tegen tegenslag. In 2015 wordt ZSGOWMS met de goedlachse goalie kampioen van de Derde Klasse. Het is in zestien seizoenen amateurvoetbal zijn zevende titel. Daarna scheurt de meevoetballende keeper in augustus 2015 z’n achillespees af. Geen paniek. Hij komt in het speeljaar 2016-2017 weer onder de lat terecht bij ZSGOWMS. Totdat een schouderblessure definitief een einde aan zijn loopbaan maakt. Inmiddels is Randy dan al begonnen met het doorgeven van zijn ervaringen. Na zijn eerste trainersklus met de jeugdkeepers van AFC in 2014-2015, trekt Ajax Zaterdag-1 hem een seizoen later aan om de selectiekeepers van de amateurtak onder handen te nemen. Met een amper herstelde achillespees gaat het goed aan de Borchlandweg in Duivendrecht. De nieuwbakken trainer wordt gepolst om meer te gaan doen in de jeugdopleiding van de Godenzonen. Uiteindelijk komt het daar niet van. De toekomst van de ex-RKC’er ligt na een veelbelovend begin toch niet op De Toekomst.

Door hartstochtelijke contacten met keepers namens spelersbegeleidingsbureau Aggregated laat Sanches zich echter niet uit het veld slaan. Als mental coach, fitness- en techniektrainer begeleidt de voormalige zondagamateurkampioen als een vaderfiguur negen jeugdkeepers bij AZ, SC Heerenveen en FC Volendam. Trevor Doornbusch doet er zijn voordeel mee bij zijn overstap dit seizoen van Heerenveen-A1 naar de eerste selectie van Jurgen Streppel. Maar ook Kyle Saffrie van FC Volendam heeft in Randy Sanches een prima sparringpartner. Die voldoening en de keeperscursussen die hij geeft bij de Dream Team Academy, zet de aimabele Amsterdammer om in het idee om op eigen benen te gaan staan. Dit seizoen start de Sanches Goalkeeper Academy op de velden van Real Sranang op Sportpark Middenmeer met achttien keepers. Randy, die ook in 2017-2018 de bovenbouwkeepers van ASV de Dijk en DWS onder z’n hoede krijgt, wil met zijn keepers terug naar de basis. “Als je naar het betaalde voetbal kijkt, dan zie je bijna alleen maar lijnkeepers. Ernstige gezichten, weinig branie, weinig lol. Ja Brad Jones, Andre Onana en David Jensen durven risico’s te nemen. Die komen uit. Maar de Nederlandse keepers laten het afweten. Wie beheerst het vijfmetergebied nog? Wie pakt er eens een bal klem? Dat is toch het mooiste wat er is? Klemmen voelt als een orgasme. Gerenommeerde keepers maken zoveel beginnersfouten. Steken hun verkeerde hand uit. Staan niet achter de bal. Het is belangrijk om met de jeugd vanuit de basis te werken aan goed een bal pakken, positie kiezen, voetenwerk, uitstraling. Ik zag op YouTube de keeper van Achilles’29. Die wilde een bal oprapen, maar trapte ‘m voor z’n eigen handen weg. Dat gebeurt er in de Tweede Divisie!”

We trainen te weinig

Maar heeft het wel zin om alweer met een keepersschool op de proppen te komen?, is de vraag die bij KlasseKeepers opkomt. “Bij BVO’s krijgen keepers meestal maar anderhalf uur echte keeperstraining. Ja, dan bedoel ik per week. Ook bij Ajax en AZ. Dat is veel te weinig om fysiek fit te zijn en automatismen op te bouwen. De trainingen moeten ook intensiever zijn. Bij Aggregated test ik regelmatig de mentale- en fysieke conditie van de keepers die ik begeleid. In het Olympisch stadion bij sportmedisch centrum Fysiomed. Dan weet je precies waar je aan moet werken. Hoever je kan gaan tijdens trainingen. Dat zal voor profclubs toch ook mogelijk zijn? In Engeland en Duitsland gaan ze er anderhalf uur per dag veel harder tegenaan. Het keepersvak bestaat voor een groot deel uit het herkennen van spelsituaties. Vlieguren maken dus. Als je zo weinig gericht traint als bij ons, krijg je dat niet onder de knie. Vind je het gek dat het niveau van de keepers bij ons zo hard achteruit holt?” Het kan dus volgens Randy Sanches absoluut geen kwaad dat de Sanches Goalkeeper Academy het ogenschijnlijk zoveelste vangnet voor keepers is. Want er is genoeg te doen. “Al ben ik er maar om talenten te behoeden voor turning points. Of ze in moeilijke tijden te wapenen met een allesoverwinnende lach. Want keepen is een feest. Pluk de dag, pluk de bal!”