Ennio van der Gouw kickt z’n eigen kastanjes uit het vuur

Delen

Tweeten

Delen

Delen

Email

Reacties

Op eigen kracht is hij doorgebroken in het betaalde voetbal. Zonder gemakshalve een beroep te doen op de bekendheid van vader Raimond. De jeugdopleiding van Vitesse lag vanwege de vaderlijke Vitesse-coryfee voor de hand. Door meegaan met het onderbuikgevoel van moeder Marita was kiezen voor FC Twente, pas als veertienjarige, bewust bedoeld om als veelbelovende doelverdediger van quitte af aan op eigen benen te staan. Transformeren van middenvelder tot keeper had veel voeten in de tuinaarde. Door zelfdiscipline, universitaire studie, luisteren naar lijf en leden, trainen met ‘Magnivicent’, soms uit de voetbalbubbel durven stappen, de Petr Cech-helm onthoofden, is Ennio van der Gouw een opvallend stabiele, zelfbewuste KKD-keeper geworden. VVV-Venlo lijkt de opvolger van Lars Unnerstall, z’n onpasseerbare opponent bij FC Twente, in huis te hebben. Met drieëntwintig lentes zit er muziek in de loopbaan van de in Bramhall geboren Deventenaar. Door keepen in De Koel kwam een droom uit. Desondanks ziet Ennio, genoemd naar Morricone, dat slechts als ouverture voor een loopbaan die hij zo wil componeren dat de toon gezet wordt om zijn prestaties niet te vergelijken met die van zijn succesvolle vader.

“Iedereen mag weten wat mijn doel is.”

Kastanje
Vol zelfvertrouwen zet Ennio van der Gouw zichzelf in De Koel, op zondag 22 juni 2022, met bravoureuze blauwe kijkers, in de etalage. Hij tekent die dag van de eerste training een contract van twee jaar. Geïnspireerd door een gesprek met Jos Luhukay, die in hem VVV’s nieuwe nummer één ziet, terwijl tien dagen eerder Rick Kruys is aangesteld als nieuwe trainer. Zonder zicht op speelminuten bij FC Twente, achter Unnerstall en de net aangetrokken Tytoń, kiest De Balvaste Benjamin van ouderpaar Raimond en Marita voor een minder lucratief contract bij VVV-Venlo. Als verslaggever van L1 RTV Limburg stel ik de vraag: “Wordt het een doorbraak?” Zijn pupillen glinsteren wederom wijds: “Jazeker! Ik verwacht veel speelminuten. De club is ambitieus. Ik ben dat ook!” Is het kwajongenstaal of een doordachte respons? Je moet maar durven als je net één dag bij een nieuwe club bent: “Door hard werken en goed trainen krijg je zelfvertrouwen. Je moet ambitieus zijn. Hoeft het niet van de daken te schreeuwen, maar iedereen mag weten wat mijn doel is. Anders was ik niet naar VVV gekomen.” Het is even slikken als na een goede voorbereiding Kruys aan het begin van het seizoen kiest voor de ervaring van Lukas Zima. Als de Tsjech op 16 september 2022, tijdens VVV-Jong PSV geblesseerd uitvalt, vliegt Van der Gouw, die twee jaar niet heeft gekeept vanwege corona, voor zijn profdebuut vliegensvlug van het vinkentouw. Sindsdien is hij de onbetwiste prof tussen de palen in Venlo. “Omdat ik op trainingen steeds alles gaf, is mijn kans gekomen. Op een vervelende manier voor Lukas, maar dat is topsport, dat is voetbal.” Het duel daarna, z’n eerste basisplaats thuis tegen Telstar, levert de keeper die volgens z’n moeder écht met een bal in de wieg werd gelegd, reeds een assist af. Alsof André Kuipers met Ruimteschip Aarde een komeet voorbij ziet komen. Zodoende scoort Sven Braken in minuut zevenennegentig de gelijkmaker. Dat de Deventer doelman zijn kersverse rol meteen mentaal aankan, toont hij bij een avondje NAC. In een stadion met ruim achttienduizend toeschouwers blijkt “Jazeker!” geen grootspraak: “M’n eerste uitwedstrijd. Ik stond de eerste helft tegenover de harde kern. Toen er een VVV’er geblesseerd op de grond lag, kreeg ik kastanjes naar mij toegegooid. Ik attendeerde scheidsrechter Smit daarop door te zeggen: ‘Hé scheids, niet om te zeiken, maar ze beginnen nu al na tien minuten, zonder dat ik tijd heb gerekt’. Ik dacht ‘Dat wordt wat die tweede helft voor de fanatieke aanhang’. Dat viel gelukkig mee. Na de 1-2 winst kreeg ik in de bus van een collega een kastanje. ‘Moest ik van de scheids aan jou geven’, zei hij.”

Omschakelen
Voor buitenstaanders lijkt het alsof Ennio, die vijf jaar geleden met FC Twente JO19 naar de Eredivisie promoveerde, met golden gloves geboren is. Vader Raimond, met 255 duels all-time nummer negen van Vites, weet daarentegen waar zijn zoon vandaan komt: “Ik ben super trots, want hij heeft een lange weg afgelegd om te komen waar hij nu is. Ennio heeft tot zijn veertiende gevoetbald als middenvelder bij SV Schalkhaar en is vervolgens als keeper naar FC Twente gegaan. De omschakeling van veldspeler naar keeper vraagt nogal wat. Dan ben je in het begin zoekende. Daar heeft hij zich doorheen geknokt. De keus voor FC Twente was tevens niet de makkelijkste. Steeds van Deventer naar Enschede. Eerst met een busje, later met de trein. Hij kon kiezen uit Go Ahead, FC Twente en Vitesse en wilde perse niet naar Vitesse, omdat ik daar de selectiekeepers trainde. Dat was moedig. Zegt iets over zijn persoonlijkheid. Net als de transfer naar VVV, in plaats van doorhobbelen als derde keeper bij FC Twente. Dat hij nu eerste keeper is, is extra knap als je bedenkt dat hij vanwege corona weinig spelritme had.”

“Het was niet zo dat we bij Schalkhaar in de kelderklasse uitkwamen.”

Nacht nadenken
Terwijl Marita dagelijks bijna gek wordt van de rondvliegende foamballen in huize van der Gouw, planten in de tuin aangeschoten wild worden, scouten FC Twente en Vitesse Ennio al op tienjarige leeftijd bij SV Schalkhaar F1. Als voetballer volgt hij selectierondes. Bij gebrek aan keepers staat hij af en toe in het doel. Twente wil hem derhalve als keeper inlijven, omdat hij volgens die club als veldspeler tekort komt. Bij Vitesse mag hij wel als speler-keeper komen. Dus lonkt Arnhem. Totdat moeders, na een nacht vol nadenken, aangeeft dat zij bij die overgang een slecht gevoel heeft. De fan van Giggs en Beckham, die vanaf z’n eerste pasjes profvoetballer wil worden, gaat daarin mee: “Achteraf ben ik blij met dat gevoel. Voetballen vond ik nog leuker dan keepen en zo ik kon met m’n vrienden blijven spelen. Het was niet zo dat we bij Schalkhaar in de kelderklasse uitkwamen. In de D1 en C1 speelden we tegen FC Twente en andere BVO’s. Door als leerling van groep zeven het aanbod van Vitesse af te slaan, heb ik daarna in Deventer de basisschool afgemaakt en de eerste twee jaar VWO gevolgd. Daar heb ik een hechte vriendengroep aan overgehouden. Dat is lekker als je weleens in je eigen omgeving uit de voetbalbubbel wil stappen om te relativeren.”

“Ik was met 1.65 de kleinste en dacht ‘Oh jé, ik ben keeper, hier gaat iets niet goed’.”

Tegenspoed tackelen
Wanneer de handschoen niet ver van de boom valt, besluit de vanzelfsprekende supporter van Manchester United vol voor het keepen te gaan. In de achtertuin laat Raimond in drie jaar de basis van het keepen ontkiemen. Voordat The Boy from Bramhall in 2014 langzaam gaat groeien in z’n nieuwe rol bij FC Twente JO15. Het is in een andere voetbalomgeving, en andere Vwo-school wel wennen: “Ik was met 1.65 de kleinste en dacht ‘Oh jé, ik ben keeper, hier gaat iets niet goed’. Op de school in Enschede liep alles niet zo geolied als in Deventer. Twaalf keer veroorzaakten leerlingen die dachten een onvoldoende te halen voor een proefwerk expres brandalarmen: moest de test opnieuw worden gemaakt. Ik heb daar geleerd pro actief m’n eigen zaken te regelen met docenten.” In één jaar komt er twaalf centimeter bij, om uiteindelijk 1.91m te worden, net als z’n tuintrainer. De gehaaste groei gaat hand-in-hand met ongemakken. “Door vaker en intensiever trainen raakte de patellapees overbelast. Ik moest diep gaan om me bij jongens die al lang samenspeelden in het team te knokken.” Er komt eveneens een voetbalmoedernachtmerrie uit door een hoofdblessure. Ineens is Ennio van der Gouw De Petr Cech van The Tukkers: “Ik moest een helm dragen van mijn ouders. Die heb ik tot FC Twente JO17 opgehad. Met hulp van EMDR (Eye Movement Desensitization Reprocessing) heb ik de angst van me afgezet. Je leert naar je lijf te luisteren. Je af te vragen wat de oorzaak van een blessure is. Door mijn moeder, een hypnotherapeut met eigen praktijk, en andere mental coaches heb ik geleerd tegenspoed te tackelen. Zo ben ik mentaal sterker geworden.” Podcast ‘De Voetbalmoeder’ van Marita van der Gouw speelt in op deze situaties bij Ennio en andere talenten.

“Ik wil promoveren met VVV, in de Eredivisie keepen.”

Zelfdiscipline
Een Train à Grande Vitesse, die moeiteloos z’n bestemming schijnt te bereiken, krijgt natuurlijk evengoed te maken met dwarsliggers. Met strikte zelfdiscipline, ontstaan in een betrokken gezin, houdt de Real Madrid aanhanger zijn eigen TGV op de rails. Naast voetballen zorgt studeren aan de Universiteit Twente voor een zinvol pro actief traject. De mindset van out of the box denken, die de vorig jaar gehaalde bachelor International Business and Administration vereist, zorgt in het veld voor zelfredzaamheid in Enschede. Waar de hand van Sander Boschker het sein voor presteren op groen zet: “Sander heb ik bij Twente Onder 19 gehad als keeperstrainer. Daarna toen ik meetrainde met de selectie. Drie leerzame jaren. Waarin je werd uitgedaagd in een sfeer vol luidkeelse aanmoedigingen. Van hem heb ik het betrokken coachen meegekregen. Daar heb ik nu profijt van.” Het is in wedstrijden terug te zien door hoe medespelers op de jongeling vertrouwen. Het bereiken van de eerste mijlpaal bij VVV ziet Ennio absoluut niet als eindstation: “Ik wil promoveren met VVV, in de Eredivisie keepen, net als iedereen prijzen pakken, doorstoten naar een Europese topclub.” Andermaal gaat het verwoorden van aspiraties vrijuit: “Dit is het eerste seizoen dat ik veel minuten maak. Het gaat lekker. Ik weet niet waarom die aspiraties niet waar zouden kunnen worden als ik mij zo blijf ontwikkelen.” Inderdaad. Waarom zou je dit, met als voorbeeld de Matts-Wieffer-route, niet durven uitspreken?

Twee druppels water
Dat zulke ambities extra inspanningen vragen, weet de zoon die z’n vader wil ontstijgen, die Raimond alleen in z’n nadagen zag keepen bij AGOVV, als geen ander: “Als ik m’n loopbaan afsluit wil ik zo goed gekeept hebben dat ik niet vergeleken wordt met m’n vader.” Dus oefent Ennio na trainingen lange ballen. Of staalt hij in het krachthonk z’n spieren. Thuis staan met ‘Magnivicent’ Vincent Latoel eens per week diezelfde spieren totaal anders op scherp: “Het is goed om veelzijdig te bewegen. Dat helpt mij bij het keepen. De side volley, reflexen, concentratie, en stompen, wat je bij keepers tegenwoordig niet veel meer ziet, worden gestimuleerd door kickboksen.” Als gevolg van de middenveldrol in de jeugd van SV Schalkhaar onderscheidt de nieuwkomer zich nu al van zijn vader door het tweebenige meevoetballen. “Ik deed vroeger alles met rechts, totdat pa snoepjes ging geven als ik links trapte. Daar is een bijna gelijkwaardige linkspoot uit ontstaan.” Of pa ontstijgen volledig gaat lukken, blijft een dilemma. Raimond en Ennio hebben vanwege een overeenkomstige lichaamsbouw en –lengte, dezelfde motoriek. Pa weet dat ontkomen aan vergelijkingen haast ondenkbaar is: “Een paar weken geleden zei Ted van Leeuwen, voormalig Technisch Directeur van FC Twente, terloops tegen mij dat Ennio’s lichaamstaal en manier van bewegen als twee druppels water op die van mij lijken. Dat Ennio ernaar streeft naam voor zichzelf te maken, vind ik een uitstekend streven. Als dat lukt geniet ik alleen maar meer van zijn prestaties.” Vooral indien de drieëntwintigjarige doelman doorgaat met z’n eigen kastanjes uit het vuur kicken. Dat kan ruimschoots met een verstandige vader die geen moeite heeft met een rol op de achtergrond: “We evalueren wedstrijden als Ennio daar behoefte aan heeft. Ik zit er niet bovenop met advies en kritiek. Daar zijn trainers voor. Hij kan altijd bij mij aankloppen. Als hij niet over het keepen wil praten, is dat ook prima. Ik ga naar zijn wedstrijden om ervan te genieten dat hij speelt. Hij mag alle fouten maken die erbij horen, want je kunt niet foutloos spelen.”